Blaf Kef, Blaf, Kefkefkef
Hallo Bezoeker,
Als ik zo door zou gaan om in mijn taal te spreken en te schrijven, dan snap je er niets van,
want mensen spreken mijn taal (meestal) niet.
Maar gelukkig ben ik een slimme hond en spreek en ook schrijf ik meer talen.
Ik spreek en schrijf honds, maar ook de mensentaal beheers ik,
dus voor jullie mensen ga ik op deze Site over in jullie taal.
Zodat je mij kan verstaan en ... wahaf woehoef (= hahaha) ... begrijpen.
Ik vind het heel leuk dat je mij(n) (Site) komt bekijken !
Veel plezier verders bij het (be)kijken!
*** en tot ... blafs ***
Snuffelknuffels,
Dimple
(Ik ben dan wel een slimpie, maar dit voor de suffies : Dimple spreek je uit als Dimpel)
Dus niet denken dat het een kruisje is, kijk maar ... het is geen kruisje hahaha,
want het filmpje komt echt, maar is een aardig bestandje, waarvoor je even geduld moet hebben ;-)
Dit ben ik dan de 1e dag bij mijn vrouwtje en ik stoei met haar hand.
Ik mag dan ook stoeien met een speelbeest.
Het hondje (Yorkshire terrier) van die vriendin kijkt toe
en haar zoon speelt dan ook met mij
Maar ik ben wel heel snel moe hoor en dit is de 1e avond dat ik in dat (kleine) poezenmandje lig,
maar voor mij is het een grote mand hoor haha, want ik kan er dwars in liggen zoals je ziet!
Lief ben ik he ?!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hieronder mijn foto die eind 2003 in de dierenwinkel werd genomen door een dierenfotograaf.
Ik ben nu op deze leeftijd toch nog steeds lief he?!
Mijn mensenmama vindt mij gelukkig nog steeds de liefste van de hele wereld, zegt zij altijd !!
En dat vind ik het belangrijkste, maar eerlijk is eerlijk ...... ik hoop dat iedereen mij een lieverdje zal vinden !
~~~~~~~~~~~~~~
Hier waren Renée en ik lekker aan het wandelen met Nienke en Joeri (kleinkinderen van vriendin Marjan)
Ik vond het altijd heerlijk als we met oma in de rolstoel boodschapjes gingen doen.
Renée duwde oma dan en ik mocht er lekker los naast lopen.
In de winkel mocht ik of bij oma op schoot of ik hing bij mijn vrouwtje
in een tas aan haar schouder.
Oma en Renée deden gek met mij, maar ik vond die aandacht prachtig.
Hier lig ik voor de ingang van ons 'tussenstekkie" in Weesp,
wij woonden een tijdje bij de zus en zwager (marijke en Frans) van mijn vrouwtje.
We hadden een eigen ingang en daar had mijn vrouwtje toch weer een soort voortuintje van gemaakt.
Vaak waren hun hondje "Toets" en ik aan de wandel samen.
Genieten hoor in de sneeuw, rennen, sneeuw happen etc.
Waar ik ook altijd heel erg van genoot was:
Lekker wandelen op het fort in Weesp
OF:
Als mijn vrouwtje vaak lekker een dagje ging zonnen op het strandje van Muiden,
dat ik heerlijk daar kon struinen, want ik ging dan altijd mee.
Lekker met een eigen handdoek, parasolletje (voor mij gemaakt van een paraplu),
water, hapjes en eten. Genieten !!!!
Ik was dan altijd bekaf als we weer op de fiets teruggingen naar Weesp.
Je ziet: Ik ben al lekker in het mandje achterop in het mandje gaan
liggen -koppie op het zadel- in afwachting van de terugreis naar Weesp.
Mijn vrouwtje Renée was geopereerd aan haar knie en ik ging haar steeds knuffelen en bij haar liggen.
Zij is altijd lief voor mij en ik voor haar.
~~~~~~~~~~~~~~
Mn lievelingetje Dimple, mn trouwe hondekindje, ze was al bijna 15 jaar in mijn leven.
Ze werd oudjaarsdag 2006 erg ziek, ademde heel moeilijk, wilde niet meer op staan en keek waterig uit haar oogjes.
We waren bij vrienden (Roy en Dirk) en Dirk belde de dierenarts bij hen en we konden er direct naar toe.
Er werd een foto gemaakt en het bleek dat haar longen vol met vocht zaten en dat haar hartje veel en veel te groot was geworden.
Ze kreeg een injectie en de arts zei: het is erop of eronder, het kan zijn dat het slechter gaat en ze dan kan stikken, dan kan je direct weer bellen, weet dan dat je haar waarschijnlijk moet laten inslapen.
Het kan ook dat ze de nacht haalt omdat de injectie (een vochtverwijderaar) aanslaat
en het weer beter gaat.
Ze zei wel dat ik er over moest gaan nadenken, dat als het nu beter zou gaan dat het toch in zijn totaliteit slechter zou kunnen gaan met Dimple. Dan moest ik gaan bepalen wanneer ik haar moest laten inslapen.
Wonder boven wonder - het ging weer veel beter - ze hoestte wel vaak (door toch een wat blijvende vochtverhoging en vergroot hart bleek bij een volgend bezoek aan de dokter). Kreeg er wel steeds meer medicijnen bij (kreeg de laatste maanden 3 soorten pillen:
vochtafvoerpilletje en hartversterkers, waarvan 's-morgens alle 3 en 's-avonds nogmaals 2 van de 3).
Twee keer ging het weer eens niet goed, zwaar ademend en niet kunnen lopen, koppie echt laten hangen. De dokter direct 's-avonds gebeld, ik moest direct een grote dosis vochtverlager geven en afwachten, maar dat hielp toen.
Dimple was verder met die pillen (op die 2 keer na) nog heel levenslustig en mijn heerlijke kameraadje. Had gelukkig geen pijn, anders had ik die moeilijke beslissing zeker genomen.
Dimple heeft de verhuizing, ik noemde het: "ons (Dimple's en mijn) nieuwe stekkie" huisje met tuin, nog meegemaakt en genoot er duidelijk van, heerlijk rond snuffelend of liggend in de tuin wanneer ze maar wilde. Had het hier echt naar haar zin.
~~~~~~~~~~~~~~
Dit was Dimple's laatste dag, toen zij nog in de tuin aan het rondsnuffelen was.
Ik had toevallig 's-morgens nog een paar fotos's gemaakt.
~~~~~~~~~~~~~~
Het was lekker weer, ik was bezig in de tuin, Dimple lag of liep dan weer een beetje rond in de tuin. Plot was ik Dimple kwijt, ik ging haar zoeken en vond haar in de slaapkamer op haar hondenkleed. Ze ademde heel zwaar, reageerde niet echt meer, kon zich niet meer bewegen, koppie lag de ene kant op, haar lichaam de andere kant op.
Ik heb haar zachtjes opgepakt en anders -zoals ze dat lekker vond- neergelegd. Toen ik Dimple zo zag, zag/wist ik dat ze het deze keer niet meer ging redden. Ik probeerde nog zo'n vochtverlager te geven, maar ze slikte al niet meer.
Ik ging bij Dimple liggen, aaide en kriebelde haar, sprak lieve woordjes. Ademhaling werd steeds minder en even later was het heel stil.
Mijn lievelingetje, mijn lieve en grootste hartediefje, was overleden.
Ik heb -gelukkig voor mij- zelf niet de beslissing hoeven nemen haar te laten inslapen.
Groot verdriet, ik heb heel wat traantjes gelaten, jeeeeeeee wat mis ik Dimple.
Mijn heerlijke lieve schatje Dimpletje heeft mijn leven bijna 15 jaar lang zeker veel mooier en fijner gemaakt.