Trouwfoto van pa en ma
(en boven de kus na het trouwen)






Pa, Ma en zus (Marijke)


Ma en Marijke


Pa en Ma wandelend met de kinderwagen met mij erin


Ma, Marijke en ik


Ons hele gezinnetje op de dam


Papa laat mij zwemmen aan een touw


Pa (52 jr) en Ma (57 jr).
Ze gingen altijd samen een stadje maken en winkelen in het weekend.
Ma met een bonthoed, pa met een hoed.
Kwam er een bekende langs dan nam hij zijn hoedje af.

Als ik naar Baantjer kijk,
doet 'De Cock' mij altijd aan mijn vader denken.
Al was mijn vader dan geen agent/rechercheur,
maar wel iets vergelijkbaars ... gevangenbewaarder.




Mijn mamsje (78 jr) op balkon van haar oude huis.
Ongeveer een jaar later is ze verhuisd naar een seniorenflat.

Mijn moeders gezegde: Ik kan het wel 'zelf'.
Zij kon werkelijk alles zelf doen of maken,
nu niet veel meer door haar gezondheid,
maar zij is nog altijd met haar handen aan het hobby-en.


Ma (hier 80 jaar) op haar scootmobiel.
Mams is een heerlijk lief mens en altijd in voor een lolletje.
Hahaha, ze neemt hier een hardrijhouding aan.
Mijn hondje Dimple in het mandje voorop.

Mijn lieve mamsje is 7 juli 2006 (ze was 84 jaar) overleden.
Mijn mamsje was de liefste en meest te gekke mama die ik mij kan wensen, ze was een TOP-mens en TOP-mams.
Ik mis haar nog iedere dag, wat zou ik haar weer graag een hele dikke knuffel geven.
Ik heb met veel liefde meer over haar geschreven op de pagina's 'Toppie Oma' en 'Mijn mama' (met zeer toepasselijke muziek).

Mijn vader is helaas veel te jong (op 55-jarige leeftijd, ik was 17 jaar) plotseling overleden.
Dat sloeg voor ons mamsje, ons gezinnetje in als een bom, zo onverwachts.

Hieronder wat meer over mijn papa

Eén van de hobby's van mijn papa was zijn - 27 MC - bakkie.
Als bakkenist was zijn "nickname" Skippy.

Als hij nog zou leven, dan zou ik hem een pc geven.
Dan zou hij ..zeker weten.. daarop het 'chatten' beleven,
in plaats van zich 'tokkelend' door de lucht begeven.


Mijn vader heeft destijds een boekje uitgegeven:
RIJMELARIJ VAN EEN BAKKENIST
Hieronder enkele rijmelarijen daaruit van hem.

BABY's Ik heb een heel lief vrouwtje Daar kwam een baby in En als het dan naar buiten komt Dan zing ik blij van zin En als ik dan mijn dochters zie Met zoveel zorg ter wereld gebracht Dan dank ik mijn vrouw Zij heeft het volbracht Had ik toen het bakkie maar Wat had ik dan gepocht Misschien deed ik dan wel raar Over wat in liefde was gewrocht Misschien was het dan een bakkenkind Maar hopelijk niet teveel Niet dat ik dat zo heel erg vind Zij huilde misschien dan niet te veel.

EEN NIEUW JAAR Wel beste mensen, De allerbeste wensen In 't nieuwe jaar. Ik hoop, dat wij nog vele uurtjes Gezellig tokkelen met elkaar. Een goede gezondheid en voorspoed, Dat wensen de Lady en de Skippy een ieder toe. En dat ruzies moge eindigen en men het goede doet. Laat men eens proberen, te komen tot elkaar, Dan worden alle wensen in het nieuwe jaar waar.

HET STOMME BAKKIE Voordat de zomertijd was begonnen Waren de calletjes tevree Eén call had vele plannen Hij zou een heleboel gaan doen Hij wilde nog zoveel gaan leren Of bedelen bij een Lady om een zoen Hij wilde rokken korter knippen En laten wapperen als een vlag Of met schepen alsmaar varen En alles doen, alsof 't mag Maar toen er maanden waren verstreken Luisterden de calletjes naar elkaar Zij hadden vele mooie verhalen De huizen opgeruimd en klaar De boten hadden een ziepe zeeg Maar één bak van een call bleef leeg Zijn bak, die stond nog altijd klaar Zijn papieren en logboek lagen daar wat raar Men vroeg naar hem en merkte pas Toen een heldere stem zei: "Dat hij eeuwig op vakantie was".

DE KRAAIENMARS VAN SKIPPY Na vele lange jaren, Als hij eens is, heel oud, En ook genoeg heeft van 't varen, en tokkelende koud. Dan zal het wel weer rustig worden, In Weesp, het stadje aan de Vecht, Er komen dan weer nieuwe horden, Van hier tot aan de Drecht. En als hij is weggedragen, Naar zijn vaste plaats, Misschien zullen kinderen dan vragen: "Waar was die Skippy dan het laatst?" In Weesp en Amsterdam, Daar ligt hij dan begraven, Wij weten het niet meer, Zijn geest is bij de raven. Maar op zijn graf daar staat geschreven: Hij is een tijd in Weesp gebleven, Hij was een man en zeker geen non, Die niet meer buiten ... Zijn vrouw, Zijn boot, En zijn bakkie kon.

EEN CALL OVERLEDEN Er was op de bak Een bericht, dat allen brak Een call was overleden Hij moest het hiernamaals betreden Hij was een der positieve mensen Allen gingen de nabestaanden sterkte wensen. Moge hij rusten in vrede Helaas is hij ons ontgleden Wij zullen hem missen Rust zacht.